تسلا مدل ۳ و مسئله‌ی کمبود ایستگاه‌های شارژ عمومی

فردا شرکت تسلا موتورز از خودروی جدیدش به نام مدل 3 رونمایی می‌کند. مدل 3 یک خودروی الکتریکی است که قیمت آن تقریبا نصف مدل S، خودروی لوکس این شرکت خواهد بود. قرار است قیمت پایه‌ی آن 35 هزار دلار باشد، اما پس از اعمال یارانه‌های دولت آمریکا برای خرید خودروهای الکتریکی، قیمت آن به 30 هزار دلار کاهش می‌یابد. در واقع با ورود مدل 3 به بازار، خیلی از مردم می‌توانند صاحب یک خودروی تسلا شوند. مسوولان این شرکت امیدوارند تعداد زیادی از آنها را به فروش برساند. تسلا در نظر دارد تا سال 2020 تعداد 500 هزار دستگاه خودروی الکتریکی را بفروشد (این رقم 10 برابر تعداد خودروهای الکتریکی فروخته شده در سال 2015 است). بنابراین مدل 3 برای رسیدن به این هدف نقشی اساسی دارد.

این موضوع واقعا هیجان‌انگیز است. خودروهای الکتریکی بسیار کارآمد هستند و پیچیدگی آنها از موتورهای درون‌سوز خودروهای مکانیکی بسیار کمتر است. علاوه بر این، برای محیط زیست هم مفید هستند. اما افزایش تعداد خودروهای الکتریکی یعنی افزایش نیاز به ایستگاه‌های شارژ عمومی.

اکثر افرادی که خودروی الکتریکی دارند، آن را شب هنگام در گاراژ خانه‌شان شارژ می‌کنند. اما این روند به سرعت در حال تغییر است. اکثر کسانی که خودروهای الکتریکی می‌خرند، در شهرهای شلوغ و بزرگ زندگی می‌کنند. این موضوع منطقی به نظر می‌رسد چرا که این خودروها در ترافیک‌ سنگین شهری بسیار کارآمد هستند. با این حساب، شارژ خودرو در خانه برای آپارتمان نشینان یا آن‌هایی که منزلشان گاراژ ندارد غیر ممکن است.

این دسته از افراد خودرویشان را در پارکینگ‌های عمومی و فضای پارکینگ فروشگاه‌های بزرگ شارژ می‌کنند. اغلب آنها از شرکت‌های ارایه دهنده‌ی شبکه‌ی شارژ مثل «شارژپوینت» (Chargepoint) یا «بلینک» (Blink) استفاده می‌کنند. هزینه‌ی شارژ کامل بین 5 تا 10 دلار است. سال‌هاست که وضعیت سرویس‌دهی ایستگاه‌های شارژ بین متوسط تا افتضاح است. این ایستگاه‌ها اغلب اوقات به دلیل مشکلات نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری کار نمی‌کنند و هفته‌ها همین‌طور باقی می‌مانند. رقابت میان رانندگان خودروهای الکتریکی برای ایستگاه‌های شارژ عمومی بسیار زیاد است و شدت آن هم بیشتر می‌شود. پیدا کردن یک ایستگاه شارژ باز در طول روز رسما غیرممکن است.

تسلا خودش هم شبکه‌ی شارژ خودرو تاسیس کرده که برای کاربران محصولاتش رایگان هستند. تعداد 274 ایستگاه شارژ تسلا در آمریکای شمالی و 613 ایستگاه در سراسر جهان وجود دارد. سوپرشارژرهای این شرکت می‌توانند یک خودروی تسلا را ظرف 30 تا 40 دقیقه به طور کامل شارژ کنند. در حالی که در ایستگاه‌های شارژ عمومی با برق 220 ولت این کار بین سه تا چهار ساعت طول می‌کشد.

با این حال، باز هم در ایستگاه‌های شارژ عمومی، خودروهای تسلا در کنار خودروهای نیسان لیف، شورلت ولت، فورد فوژن و فیات‌های الکتریکی دیده می‌شوند. «دیوید آر. کیث» (David R. Keith)، یک استادیار در دانشکده‌ی مدیریت دانشگاه MIT می‌گوید وسایل نقلیه‌ی الکتریکی صرفا نوع متفاوتی از خودروها نیستند. بلکه عادت‌ها و سبک‌های زندگی ما و نحوه‌ی ساخت شهر را تحت تاثیر قرار می‌دهند. اما نمی‌توان این عادت‌ها و هنجارهای جا افتاده را به سرعت تغییر داد. چون وسایل نقلیه‌ی الکتریکی و زیرساخت‌ مورد نیاز آنها به شدت برای مردم جدید و ناآشنا هستند. این موضوع می‌تواند مانعی برای گسترش استفاده از خودروهای الکتریکی باشد؛ حتی اگر قیمت آنها مناسب باشد و عموم مردم بتوانند آنها را بخرند.

کیث می‌گوید: «اگر زیرساخت لازم وجود نداشته باشد، مردم خودروها را نمی‌خرند؛ و اگر هم خودروها خریداری نشوند، زیرساختی ساخته نخواهد شد.» آمریکا در حال حاضر تقریبا 100 هزار ایستگاه شارژ دارد و اگر تسلا مدل 3 هم وارد بازار شود، به ایستگاه‌های بسیار بیشتری نیاز خواهیم داشت.

بعضی از استارت‌آپ‌ها راه‌های مبتکرانه‌ای ابداع کرده‌اند تا زمان لازم و هزینه‌ی نصب ایستگاه‌های دایمی شارژ کمتر شود. مثلا در یکی از آنها به نام «موبی شارژر» (Mobi Charger) از جعبه‌ای به اندازه‌ی گاری فروشندگان دوره‌گرد استفاده می‌شود که با باتری خودروهای الکتریکی قدیمی پر شده است. این جعبه‌ها در صورت لزوم خودروها را سریع شارژ می‌کنند. اما فعلا آنها به مناطق خاصی محدود هستند. در هر صورت ظاهرا، بهترین راه‌حل درازمدت، آشکارترین آن یعنی احداث زیرساخت‌های عمومی است.

در حال حاضر، در مرحله‌ی گذار قرار داریم. صاحبان جدید خودروهای الکتریکی مثل کسانی که در آینده مدل 3 را می‌خرند، باید به سیستمی که هنوز رو به تکامل است جهت بدهند.

‌