فولکس‌واگن از همه ما می‌خواهد که روزهای خوش گذشته را به یاد داشته باشیم. منظور از این روزهای خوش، هر زمانی قبل از سپتامبر ۲۰۱۵ و گزارش EPA از آلودگی اکسیدهای نیتروژن موتورهای دیزلی این کمپانی است. اگر هنوز برای فراموش کردن این موضوع آماده نیستید، فولکس‌واگن دوست دارد که شما را به دنیای خاطرات سال‌های ۱۹۶۰ میلادی و زمانی که استانداردهای راحت‌تری برای آلودگی وجود داشت، راهنمایی کند. پس از معرفی کانسپت الکتریکی BUDD-e با الهام از «میکروباس»، به نظر می‌رسد که فولکس‌واگن با این مدل جدید بیتل دیون ، به سراغ یک نوستالژی دیگر برای هواداران رفته است.
بیتل دیون یک سطح تریم متوسط با ظاهری منحصر به فرد است که چهره «باجا» را تداعی می‌کند. این نسخه‌های اصلاح‌شده تیپ 1 بیتل که با ظاهری شبیه به یک «مایرز منکس» ساخته می‌شدند، می‌توانستند به عنوان یک تپه‌نورد و یا در مسابقات بیابانی استفاده شوند. با اینکه یک مشخصه منحصر به فرد برای این خودروها وجود نداشت، ولی یک «باجا» به راحتی از تریم مشکی بدنه و تایرهای حجیم قابل‌تشخیص بود.

البته مسلماً دلیلی برای استفاده از نام «بیتل دیون» به جای «بیتل باجا» وجود دارد. در واقع، این نامگذاری به دو دلیل انجام شده است؛ اینکه نسبت به مدل استاندارد بیتل، عرض بدنه «دیون» در عقب به اندازه ۵ میلی‌متر افزایش یافته و این به دلیل استفاده از پیش‌آمدگی‌ کوچکتر در چرخ‌ها است. همچنین ارتفاع سیستم تعلیق به اندازه ۱۰ میلی‌متر افزوده شده است. در واقع، دیون برای نقش‌آفرینی در فیلم‌های «مکس دیوانه» آماده شده است. اگر چیزی باعث فروش این مدل شود، مطمئناً فاکتورهایی مانند طرح‌های مشکلی گل‌گیرها و اسپویلر تخت و بلندی است که به نظر می‌رسد از دیگر خودروهای نمادین آلمانی موتور عقب الهام گرفته ششده است. دیون از همان فرمول نسبتاً ریاکارانه‌ای استفاده می‌کند که یک آئودی واگن را به یک «آلرود» و یک وولو واگن را به یک «کراس‌ کانتری» تبدیل کرده و در این میان، شاید فقط از دیفرانسیل تمام‌چرخ متحرک استفاده نمی‌کند. احتمالاً دلیل وجودی این مدل در این دوره، به خاطر این است که خودروسازان در حال حاضر، همه بر این باورند که هر چیزی می‌تواند یک نسخه «کراس‌اور» داشته باشد.

بیتل دیون ممکن است یک طراحی دورو داشته باشد، ولی خودروی بدی نیست. قابلیت‌های این مدل مشابه مدل‌های دیگر «بیتل» هستند. شیشه‌های بزرگ پنجره‌ها باعث می‌شوند که یک فضای مناسب و دید بسیار خوب در داخل کابین به‌وجود آید. همچنین شرایط سواری و سیستم فرمان آن، کیفیت معمول محصولات فولکس‌واگن را دارد. شما از بین مدل‌های کوپه و کانورتیبل، رنگ‌های بدنه مشکی، سفید یا زرد ماسه‌ای می‌توانید انتخاب خود را داشته باشید، ولی در هر صورت باید از یک موتور توربوی ۱/۸ لیتری چهرا سیلندر و یک گیربکس ۶ سرعته اتوماتیک استفاده کنید. شاید تنها مشکل جدّی این خودرو در پدال ترمز آن است که باید به شکلی غیر معمول، آن را کاملاً فشار دهید تا کنترل واقعی بر سیستم ترمز پیدا کنید.

در هر حال، بر خلاف باجا، دیون دنباله‌ور نسخه‌های ویژه ضعیفی است که اخیراً از بیتل عرضه شده است؛ از جمله بیتل دنیم، فندر ادیشن و کلاسیک. در نتیجه می‌توان تا اندازه‌ای مدل بعدی را پیش‌بینی کرد. اگر فولکس‌واگن نتواند مشکل فروش دوباره مدل‌های TDI را در بازار ایالات متحده حل کند، شاید بخواهد با ارائه «بیتل دیزل ادیشن»، یاد روزهای گشتاور بالا و کم‌مصرف را زنده کند؛ البته با یک پیشرانه باتری الکتریکی با آلودگی صفر.

مشخصات:

• نوع خودرو: موتور جلو، دیفرانسیل جلو، ۴ سرنشین، ۲ در کوپه یا کانورتیبل.
• قیمت مدل کوپه: ۲۴۸۱۵ دلار، مدل کانورتیبل: ۳۰ هزار دلار (تخمین).
• نوع موتور: DOHC چهار سیلندر در یک ردیف با ۱۶ سوپاپ، توربوشارژر و خنک‌کننده داخلی،بلوک آهنی و رویه آلومینیومی، انژکتور سوخت مستقیم.
• گنجایش: ۱۷۹۸ سی‌سی.
• قدرت: ۱۷۰ اسب بخار در ۴۸۰۰ دور در دقیقه.
• گشتاور: ۲۴۹/۵ نیوتن‌متر در ۱۵۰۰ دور در دقیقه.
• گیربکس: ۶ سرعته اتوماتیک با حالت شیفت دستی.

ابعاد:

• فاصله محوری: ۲/۵۴ متر.
• طول ماشین: ۴/۲۸۵ متر.
• عرض: ۱/۸۲۱ متر.
• ارتفاع: ۱/۴۸۸ – ۱/۵۰۱ متر.
• وزن کلی(تخمین): ۱۳۸۳- ۱۴۷۴ کیلوگرم.

تخمین عملکرد:

• صفر تا ۹۶/۶ کیلومتر بر ساعت: ۷/۴- ۷/۶ ثانیه.
• صفر تا ۱۶۰/۹ کیلومتر بر ساعت: ۲۱ – ۲۱/۲ ثانیه.
• عبور از یک‌چهارم مایل: ۱۵/۷ – ۱۵/۹ ثانیه.
• سرعت نهایی: ۲۰۱/۱۷ کیلومتر بر ساعت.

مصرف سوخت:

• تخمین سازمان حفاظت محیط زیست امریکا: ۹/۴۱ لیتر در شهر و ۶/۹۲ لیتر در بزرگراه در هر ۱۰۰ کیلومتر.