هوندا کلاریتی، یک خودروی هیدروژنی دیگر

پیشرانه‌های هیدروژنی در حال توسعه و ورود به بازارهای محدود می‌باشند. بعد از هیوندای با نسخه هیدروژنی توسان، تویوتا و هوندا مدل‌هایی کاملاً برپایه پیل سوختی را روانه بازار می‌کنند. تویوتا در این مسیر پیشگام بوده و هم‌اکنون سدان میرای هیدروژنی، روانه بازارهای اروپایی شده است. اما هوندا با تأخیری یک ساله، خودروی پیل سوختی کلاریتی را معرفی می‌کند.

Honda CLARITY FUEL CELL

این سدان با طول 4.89 و عرض 1.87 و ارتفاع 1.347 متر در رده خودروهای میان‌سایز، جای می‌گیرد. فضای داخل کابین کاملاً جادار بوده و برای 5 نفر سرنشین، کافی است. دلیل این موضوع این است که هوندا توانسته پیشرانه و سلول سوختی را در حد یک موتور 6 سیلندر معمولی، کوچک و فشرده کند.

Honda CLARITY FUEL CELL interior

Honda CLARITY FUEL CELL interior

هوندا کلاریتی با چراغهای خاص LED و جلوپنجره‌ای که مشابه مدل‌های جدید هوندا است و با وجود پوشش مختصر روی چرخ‌های عقب، هنوز خودرویی با طراحی نسبتاً مرسوم و اندکی محافظه‌کارانه به شمار می‌آید.

هر سلول در پیل سوختی این خودرو تنها 1.0 میلی‌متر ضخامت دارد که 20 درصد نسبت به پیل‌های سوختی رایج کمتر بوده و باعث می‌گردد تا حجم پیل سوختی تا 33 درصد نسبت به مدلی که در هوندا FCX اجرا شده بود، کاهش یابد. این در حالی است که به صورت همزمان، خروجی موتور نیز افزایش یافته و در حال حاضر نیروی استحصالی موتور به 130 کیلووات یا 174 اسب بخار و گشتاور آن به 300 نیوتن متر می‌رسد. این یعنی چگالی توان به 60 درصد یا 3.1 کیلووات به ازای هر لیتر رسیده است. همان‌طور که می‌دانید، حاصل واکنش هیدروژن و اکسیژن هوا، تنها آب خالص می‌باشد که باعث می‌گردد این خودرو به عنوان یک خودرو با آلایندگی صفر معرفی گردد.

Honda CLARITY FUEL CELL

Honda CLARITY FUEL CELL

مخازن هیدروژن با فشار بالای 70 مگاپاسکال که در زیر و پشت صندلی‌های عقب جای دارند، برای بُرد مسافتی 700 کیلومتری می‌توانند، هیدروژن مایع را در خود جای دهند. پر کردن مخازن کاملاً خالی، تنها 3 دقیقه طول می‌کشد که تقریباً معادل یک خودروی معمولی است و نسبت به خودروهای الکتریکی، یک مزیت بزرگ محسوب می‌شود.

Honda CLARITY FUEL CELL

Honda CLARITY FUEL CELL

اوایل سال 2016، این خودروی هوندا روانه بازار ژاپن خواهد شد و سپس از بازارهای اروپایی نیز سر درمی‌آورد. هرچند هنوز زیرساخت‌های لازم نظیر جایگاه‌های سوخت‌گیری هیدروژن مایع برای چنین خودروهایی به‌صورتی بسیار محدود وجود دارند و بعلاوه قیمت تمام شده این خودروها نیز بالا هستند، با این حال تلاش برای تجربه چنین فناوری‌هایی به‌صورتی عملی و تجاری در کنار سایر روش‌های جدید نظیر پیشرانه‌های هیبریدی و پلاگین و تمام الکتریکی، جای تحسین دارد.